Fenomen tego programu podziwiają analitycy rynku medialnego. Fascynują się nim wszyscy, częściej kobiety niż mężczyźni, ale za to panie w każdym wieku w niedzielne wieczory z zapartym tchem wpatrują się w parkietowe dokonania ulubionych wykonawców. Przecież każda kobieta chciałaby zostać królową balu, a ten program pokazuje, jak zostają nimi aktorki, dziennikarki, piosenkarki.

Osoby, które nie zawsze są ekspertami od tańca, ale dzięki ciężkiej pracy pod okiem ekspertów i profesjonalnych trenerów są w stanie dojść w tańcu do perfekcji, a podczas odcinków są oceniane według zawodowych kryteriów. Czyli chcieć, to móc.

Program pozwala uwierzyć, że przy odrobinie czasu, pieniędzy i dobrych chęci każda z nas mogłaby zostać królową parkietu. Oczywiście chodzi głównie o czas i pieniądze, dobre chęci bowiem z reguły mamy. Sławne osoby przygotowujące się do udziału w „Tańcu z gwiazdami” na czas trwania programu rezygnują przecież ze swoich innych zajęć. Nie ma mowy o siedzeniu w biurze przez osiem godzin dziennie… Tyle i jeszcze więcej czasu poświęcają na trening, taniec, taniec i jeszcze raz taniec. Treningi są bardzo żmudne i bardzo męczące. Pochłaniają cały czas w tygodniu, a nagroda? Trzy minutowy występ przed milionami widzów. I jeszcze niebotyczne honorarium, jakie wypłaca stacja TVN za każdy odcinek. Program to żyła złota, tańczące pary cieszą się nieprawdopodobną wprost popularnością. Pierwszy odcinek, wyemitowany przez stację TVN w 2005 roku, oglądało niespełna trzy miliony widzów. Ostatni odcinek ostatniej serii prawie sześć i pół miliona osób! Inny efekt popularności tego programu to oblężenie, jakie przeżywają szkoły tańca. W każdym mieście, nawet maleńkim, powstało miejsce, gdzie można nauczyć się tańczyć pod okiem wyższej lub niższej klasy specjalistów. Na tańcu można dobrze zarobić. Oferta jest bardzo szeroka i obejmuje nawet kilkuletnie dzieci. Coraz szersza jest też oferta dla zaawansowanych. Powstają dla nich całe grupy.

Dodane przez autora do tego wpisu